Πότε πρέπει να σηκωνόμαστε όρθιοι κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας;
Σύμφωνα με το φυλλάδιο «Πῶς πρέπει νὰ στεκόμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία» της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος σε κείμενα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου
(γ' έκδ. 1998), στεκόμαστε όρθιοι στις εξής στιγμές:
1. Στεκόμαστε όρθιοι στο «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός...» (αρχή θ. Λειτουργίας)
2. Στην Μικρά Είσοδο (με την λιτάνευση του ιερού Ευαγγελίου) [γνώμη μου είναι και από το α' αντίφωνον «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου»]
3. Στον Τρισάγιο Ύμνο (και στο Δύναμις)
4. Στο Άγιον Ευαγγέλιον (Χερουβικόν) και μέχρι να τελειώσει η Μεγάλη Είσοδος [μέχρι και το «Ταις αγγελικαίς...Αλληλούϊα»]
5. Όταν θυμιατίζει ο ιερεύς
6. Όταν μας ευλογεί ο ιερεύς από την Ωραία Πύλη στρεφόμενος προς τον λαό
7. Στο Σύμβολο της Πίστεως (το Πιστεύω) [γνώμη μου είναι και λίγο πριν το Πιστεύω, στο «Αγαπήσωμεν αλλήλους... Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα...»]
8. Από το «Στώμεν καλώς. Στώμεν μετά φόβου» (αμέσως δηλ. μετά το Πιστεύω), συμπεριλαμβανομένου του Άξιον Εστιν, μέχρι το «Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού»
9. Από το Πάτερ ημών μέχρι το «Τα Άγια τοις Αγίοις... [Εις άγιος... εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν]»
10. Στο «Μετά φόβου Θεού...» μέχρι το τέλος της Θείας Μεταλήψεως [και το «Είδομεν το φως»]
11. Κατά την Απόλυσιν
